نویسنده: 
پنج شنبه 91/7/6 | 
قرآن کتاب هدایت و نور است. کتابی که بشر را در راستای صراط الهی هدایت می‌کند و برای پرهیزگاران و مؤمنان، راهنمای راستین است.
" إِنَّ هذَا القُرآنَ یَهدِی لِلَّتی هِیَ أَقوَمُ "
گفتم: خسته‌ام
گفتی: لا تقنطوا من رحمه الله
از رحمت خدا ناامید نشید(زمر/53)
گفتم: هیچ کی نمی‌دونه تو دلم چی می‌گذره
گفتی: ان الله یحول بین المرء و قلبه
خدا حائل هست بین انسان و قلبش!(انفال /24)
گفتم: غیر از تو کسی رو ندارم
گفتی: نحن اقرب الیه من حبل الورید
ما از رگ گردن به انسان نزدیک‌تریم(ق/16)
گفتم: ولی انگار اصلا منو فراموش کردی!
گفتی: فاذکرونی اذکرکم
منو یاد کنید تا یاد شما باشم (بقره/152)
گفتم: تا کی باید صبر کرد؟
گفتی: و ما یدریک لعل الساعه تکون قریبا
تو چه می‌دانی! شاید موعدش نزدیک باشه(احزاب/63)
گفتم: تو بزرگی و نزدیکت برای من کوچیک خیلی دوره! تا اون موقع چیکار کنم؟
گفتی: و اتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله
کارایی که بهت گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کنه(یونس/109)
گفتم: خیلی خونسردی! تو خدایی و صبور! من بنده‌ات هستم و ظرف صبرم کوچیک... یه اشاره کنی تمومه!
گفتی: عسی ان تحبوا شیئا و هو لکم
شاید چیزی که تو دوست داری، به صلاحت نباشه(بقره/143)
گفتم: انا عبدک الضعیف الذلیل...اصلا چطور دلت میاد؟
گفتی: ان الله بالناس لرئوف رحیم
خدا نسبت به همه مردم- نسبت به همه- مهربونه(بقره/143)
گفتم: دلم گرفته
گفتی: بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا
(مردم به چی دلخوش کردن؟!) باید به فضل و رحمت خدا شاد باشن(یونس/58)
گفتم: اصلا بی‌خیال! توکلت علی الله
گفتی: ان الله یحب المتوکلین
خدا اونایی که توکل می‌کنن دوست داره(آل عمران/159)
گفتم: خیلی چاکریم!
ولی این‌بار، انگار گفتی: حواست رو خوب جمع کن! یادت باشه که:
و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمان به و ان اصابته فتنه انقلب علی وجهه خسر الدنیا و ال آخره
بعضی از مردم خدا رو فقط به زبون عبادت می‌کنن. اگه خیری بهشون برسه، امن و آرامش پیدا می‌کنن و اگه بلایی سرشون بیاد تا امتحان شن، رو گردون می‌شن.
خودشون تو دنیا و آخرت ضرر می‌کنن(حج/11)
گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم
گفتی: فانی قریب
من که نزدیکم(بقره/186)
گفتم: تو همیشه نزدیکی، من دورم... کاش می‌شد بهت نزدیک شم
گفتی: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفه و دون الجهر من القول بالغدو و الاصال
هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن(اعراف/205)
گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!
گفتی: الا تحبون ان یغفر الله لکم
دوست ندارید خدا ببخشدتون؟!(نور/22)
گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی
گفتی: و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه
پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید(هود/90)
گفتم: با این همه گناه... آخه چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبه عن عباده
مگه نمی‌دونید خداست که توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌کنه؟! (توبه/104)
گفتم: دیگه روی توبه ندارم
گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب
(ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه(غافر/302)
گفتم: با این همه گناه ، برای کدوم گناهم توبه کنم؟
گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا
خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه(زمر/53)
گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟
گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله
به جز خدا کیه که گناهان رو ببخشه؟(آل عمران/135)
گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم؟ آتیشم می‌زنه، ذوبم می‌کنه، عاشق می‌شم! ... توبه می‌کنم
گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین
خدا هم توبه کننده‌ها و هم اونایی که پاک هستند رو دوست داره(بقره/222)
ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک
گفتی: الیس الله بکاف عبده
خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟(زمر/36)
گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی: یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکره و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی النور و کان بالمومنین رحیما
ای مومنین! خدا رو زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیارن. خدا نسبت به مومنین مهربون(احزاب/41-43)
